En nu is blog twee van vandaag aan de beurt. Vanmorgen om 10.00 uur was het vingerprikje als eerste aan de beurt. We hadden toestemming gekregen om een andere dag uit te kiezen. Het maakt hun niet zoveel uit welke als er elke week maar een bloedbeeld word gegeven en wel het hele jaar door. Dit mag trouwens ook in Zoetermeer gedaan worden, maar zolang wij om welke reden dan ook naar Rotterdam moeten doen we het "gewoon" daar. Deze week was Rotterdam dus de gelukkige en dat was maar goed ook, want we hadden een vraag omtrend het hoesten van Fleur. Zoals in ieder gezin dwaalt er ook hier een virusje rond. Roosje is van de week ziek naar huis gegaan, omdat ze niet lekker in haar vel zit en alles haar zeer doet. Zielig, maar over een paar dagen is dat wel weer over.
Probleem bij Fleur is de weerstand. Omdat die op het moment niet goed is is de kans groot dat ze wat oploopt. Sinds van de week hoest ze dus en zelfs zo erg dat ze bijna moet spugen. Gezien haar weerstand nemen wij geen risico's en tijdens het vingerprikje had Nicole dit probleem even uitgelegd op de poli. Deze hebben weer contact opgenomen met de oncoloog Dr. Jaap-Jan Boelens en die heeft vervolgens haar longen even gecheckt. Hij hoorde niets bijzonders en stuurde de dames weer met een gerust hart naar huis. Nicole heeft gevraagd of Fleur wel een hoestdrankje mocht hebben, omdat dat ons een fijner gevoel geeft. Dit mocht en zijn hier vanmiddag dus ook mee begonnen.
Tja.....wat kan ik jullie nu nog meer melden. Ehhhh....ja, de bijwerkingen. de smaak, vermoeidheid en de kleur.
Op dit moment smaakt haar niets meer. Het kind heeft honger en heeft trek in alles, maar als ze gaat eten zit ze na 2 hapjes vol en zegt dat het dan ook nog eens vies is. Dit is iets wat wel in het plaatje van de chemodip past, maar echt leuk vinden we het niet. Vandaag mogen we blij zijn met een anderhalve boterham en wat drinken, maar meer ook niet. We houden haar eetgedrag en gewicht de komende dagen goed in de gaten en kunnen alleen maar hopen dat haar smaak weer snel terug is.
Moe is zo ook nog steeds en het lijkt wel of dat met de dag erger word. We roepen al een jaar lang dat ze tussen de middag moet rusten, omdat het belangrijk is, maar iets in haar wil dat niet. Tot van de week. Ze kwam gesloopt uit school vandaan en heeft twee en een half uur liggen slapen op de bank. Toen ze weer bij kennis kwam zei ze dat ze zich beter voelde en beloofde ons ook dat ze het vaker zou proberen.
De kleur op haar bekkie is op dit moment niet echt geweldig. De gezonde roze huidskleur is vervangen door wit. Niet sneeuwwit, maar als je haar tegen een witte achtergrond zet moet je wel goed kijken waar ze is. Ik maak er maar een dolletje om en dat zal ik ook wel blijven doen, maar blijft het feit dat het me van binnen zeer doet en ik nog steeds niet snap waarom deze klote ziekte bestaat.
Zo, en het laatste nieuwtje is dat Roosje, Nicole en ik morgen de griepprik moeten halen. Dit in opdracht van het Sophia. Roosje is er niet blij mee, maar voordat we vertrekken smeren we haar lekker vol met EMLA, dit is verdovende zalf. Toen we haar hadden uitgelegd dat het moet in verband met Fleur was het wel ok. Wat ik ook ok vind is dat ik nu even stop. Mijn lampje is bijna uit en wil voor die tijd nog even een rondje europa zappen in bed. Voor nu weltrusten en tot over 1, 2 of 3 dagen.
Het bloklaafje
Ik hoop er het beste maar weer van! Verdorie, moet ze bij alle narigheden ook nog een tik van de griep krijgen. Maar ja ook dat zal wel weer over gaan, toch?
BeantwoordenVerwijderenSterkte
mama