De twee uitersten.....

Al met al zal het een dag worden met twee uitersten. Het gesprek in het Sophia kunnen we denk ik in het mapje heftig stoppen en het schilderij in het mapje fijne en mooie dingen.

Een regel die ik gister in het tweede blog had geplaatst en tot mijn stomme verbazing had ik nog gelijk ook. Het gesprek in het Sophia was uitermate klote en dat is dan nog zachtjes uitgedrukt, maar daarintegen was de schildersessie met kunstenaar Otti een ervaring die we nooit meer zullen vergeten. Het was dus met recht een dag met twee uitersten. Of jullie zitten te wachten op het verhaal van Sophia dat weet ik niet, maar toch zal een groot deel van dit blog daarover gaan.

Het Sohia,

We moesten ons om 10 uur in het Sophia melden en bij aankomst werden we meegenomen en konden plaats nemen in het infectiekamertje. Niets bijzonders, maar in dit kamertje werd op 21 september 2010 wel het verband van haar arm afgehaald en zagen we voor de tweede kaar haar nieuwe korte arm. Het geen wat ik toen allemaal had gezien speelde vandaag razend snel in mijn hoofd weer af. Naast deze film kregen we in dit kamertje vandaag dus te horen dat het echt einde oefening is. Onze oncoloog, Inge van der Sluis, heeft zelf tegen Fleur gezegt dat ze haar niet meer beter kunnen maken. Dit is hard, heel erg hard en Fleur brak ook door deze woorden.

Het arme schaap moest huilen en iedereen was stil. Wat ze heeft gedacht daar zullen we nooit achterkomen, maar het idee alleen al dat iemand verteld dat je dood gaat dan kan het niet anders zijn dat je iets denkt. Ik zat naast haar heb er even beet gepakt en kon niets zeggen. Roos die ook mee was zat Naast Nicole en werd liefdevol door haar opgevangen. Toen alles en iedereen weer aanspreekbaar was ging de oncoloog weer verder.

We hebben het gehad over de chemo die haar leven kan rekken, maar hebben het ook over de bijwerkingen gehad die dat met zich mee kan brengen. Hier word je niet echt vrolijk en de kans dat we de chemo niet doen is vrij groot. We laten alles nog even op ons inwerken en zullen het er met Fleur op een later tijdstip nog even over hebben. Het is en blijft haar lichaam en wat ze ook beslist ik zal haar blijven steunen tot het einde. Naast deze geprekken hebben we het nog over tal van andere dingen gehad. Stuk voor stuk dingen waar ik het nu liever niet even over wil hebben.

OTTI,

Na het Sophiagebeuren gingen we schilderen. Dit werd gedaan in wassenaar, bij een oudklasgenootje van Nicole, Oscar Faase. Oscar oftewel kunstenaar OTTI is een knul van 38 jaar die in onze ogen prettig gestoord is en een glimlach heeft getoverd op de gezichtjes van mijn meiden. Missie geslaagd dus, maar toen stond er nog geen streepje of spatje verf op het doek. Hij heeft eerst even uitgelegd dat iedereen een kunstenaar is en dat je nooit fouten kan maken met schilderen. Kwasten gebruiken vind hij lastig, omdat je die dingen altijd moet schoonmaken en het erg lang duurd voordat het doek helemaal vol zit. Na de nodige uitleg was het zover en konden de kleine talenten gaan "studeren". Studeren is kliederen met verf en proberen je gedachten op een stuk papier te krijgen. Mislukt dit dan begin je weer opnieuw, opnieuw en opnieuw tot dat je weet wat je wilt maken en je de techniek onder de knie hebt.

Het grote "echte" doek komt dan op tafel en met behulp van OTTI zijn er uiteindelijk kunstwerken uitgekomen waar niemand had op gerekend. Werkelijk waar fantastisch en een blijvende herrinering die ons voor altijd aan deze fijne middag zal doen denken. De werken stonden lekker dik in de verf en moesten noodgedwongen daar blijven. Morgen gaan de meiden met nicht Sabine hem ophalen. Sabine heeft dit trouwens allemaal geregeld en willen haar via deze weg nogmaals bedanken voor deze verassing.

Wie we zeker ook willen bedanken is OTTI. Hij heeft belangenloos meegewerkt aan deze wens en heeft alle tijd genomen voor onze meiden. Als klap op de vuurpijl werd er ook nog even een mega tas gevuld met allerlei artikelen die nodig zijn om deze manier te kunnen schilderen. Na een paar dikke knuffels was het weer tijd om te gaan. Hieronder staan wat foto's, maar hoe het eind resultaat daadwerkelijk is geworden zien we als de doeken morgen droog zijn. Uiteraard maken we daar foto's van en zullen die hier ook plaastsen.

Al met al was het dus een vreemde dag met twee totaal verschillende dingen. De meiden liggen nu op bed en kijken alweer uit naar het volgende verrassing. Morgen is het tijd voor de Opkikker. Een organisatie die wensen in vervulling kan laten gaan. Wat Roos en Fleur gaan zeggen is nog onduidelijk en we kunnen alleen maar hopen dat de Opkikker in staat is om datgene wat er nog te wensen valt te verwezelijken.

Ennnne....sorry voor de reclame, maar voor wat hoort wat vind ik en kan niet meer doen dan de site van OTTI nogmaals te plaatsen http://www.ottiart.nl/

Het Laafje.