Zondagavond 3 april 2011, 23.26 uur.
Tja daar zit ik dan. Kwaad, nerveus, boos, zenuwachtig en vloekend tegelijk. Waarop???? Op die verdomde vieze gore klote en kut kanker. Hij beheerst nu al zo lang ons leven en er lijkt geen eind aan te komen. Het gevoel wat we vandaag hebben gehad valt met geen pen te omschrijven. Als we een keer denken dat het lekker gaat gebeurt er weer wat. Wat is er nu weer aan de hand zullen de meeste denken. Nou ik kan jullie meededelen dat Fleur werderom een bultje bij haar zelf heeft ondekt. Dit keer zit hij net boven de schaamstreek aan de rechterkant.
Om een uurtje of 12 ging het grietje zich omkleden en kwam half in paniek naar beneden en liet ons zien wat ze had gevonden. We hebben gekeken en gevoeld en de kleur vloog ter plekke van me bek af. Een koude hand omsloot mijn hart en het gevoel dat de wereld onder me vandaan werd gerukt was weer voelbaar. Mensen wat er door me heen schoot is verschikkelijk. Alle combinatie zijn mogelijk, maar Fleur en bult dat gaat niet samen. Dit hebben we al twee keer meegemaakt en spreken jammer genoeg uit ervaring. Blijft het feit dat er toch iets zit. We weten dat het van alles kan zijn en we niet op de zaken vooruit moeten lopen, maar lieve mensen we zijn zo bang.
De dames moesten morgen toch al naar het Sophia voor de chemo, maar nu heb ik besloten om even mee te gaan. We hopen dat we ernaast zitten en we in het volgende blog kunnen melden dat het loos alarm was, maar als je diep in mijn hart kijk weet ik het zo net nog niet. We hebben het afgelopen 1.5 jaar zoveel meegemaakt dat positief blijven, op dit moment, erg moeilijk is en we ons eigenlijk al voorbereiden op het slechte nieuws.
Dit alles bijelkaar heeft ervoor gezorgd dat we een klote zondag hadden en we een zware en lange nacht ingaan. We kunnen nu alleen maar hopen dat het allemaal niets is en we na morgen "gewoon" de draad weer kunnen oppakken. Gelukkig wonen er fijne mensen in de buurt waar we terecht konden met onze fijne mededeling. We hebben samen de tuin geschoffeld, samen gevloekt en gehuilt.
Het kan en mag "gewoon" niet dat Fleur de volgende is die niet beter wordt. Het zit in mijn hoofd en kan op dit moment aan niets anders denken. Ik hoop nogmaals dat we morgen krijgen te horen dat dat we ons zorgen hebben gemaakt om niets en dat we over een aantal jaar kunnen en mogen genieten van een kankervrij leventje.......met onze Fleur......
Een ongerust laafje
Och lieve allemaal ... Na je telefoontje van net heb ik even heel hard gehuild, dat mag je best weten ...
BeantwoordenVerwijderenIk help het jullie zo , zo hopen ... Fleur meisje, kick ass hè!
Heel veel liefs uit Breda
Jeetje ben er helemaal stil van
BeantwoordenVerwijderenheel veel sterkte!!!!!!
We denken aan jullie!!!!
gr uit berkel
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenIk ga heel hard voor jullie duimen, dat het vals alarm is!
BeantwoordenVerwijderenIdd mag Fleur niet de volgende zijn, die niet beter wordt.
Lieve mensen, heel veel sterkte en ik hoop straks goed bericht op het blog te lezen.
xx lotte (mama lotgenootje)
Lief broertje,
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen woorden. Wij denken aan jullie.....
en laten we blijven hopen, heel hard hopen
XXX Gerda
Nee..... laat het gvd niet zo zijn.......
BeantwoordenVerwijderenIk duim uit alle kracht dat het NIETS is wat met de kkkkanker te maken heeft!!!!
xxx
En toen werd ik wederom stil....
BeantwoordenVerwijderenIk zou willen dat ik een winkeltje wist waar ik KRACHT HOOP en MOED zou kunnen kopen.
Dan kocht ik hem gelijk leeg voor jullie
Heel veel liefs Linda
Kreeg natuurlijk weer eens geen woorden op papier vandaar dat ik mijn reactie heb weggehaald, maar nu ik je net gesproken heb weet ik al helemaal niet meer wat ik zeggen moet! De rillingen lopen over mijn rug, ik vind het naar te horen dat je zelf zo vast zit met je gevoel, maar dat komt goed jongen. Ik denk aan jullie, aan Fleur, Roos, Nicole en aan jou. Ik hoop dat jullie de kracht vinden positief te denken, en als dat niet lukt weet dan dat vele mensen om jullie heen dit wel blijven doen.
BeantwoordenVerwijderenHele dikke kussen,
Stephanie en Fam.
Stil
BeantwoordenVerwijderenHet mag niet waar zijn.
Denk aan jullie.
dikke knuf uit Ruurlo
Jan en Maria