Dag 2 in de hel.....

Zo, en na een korte maar goede nacht brak dag 2 in de kinderkankerhel aan. Om 6.00 uur ging de wekker weer, want deze jongen had besloten om te gaan werken. Op de gang kwam ik Nicole ook al tegen en na een stevige knuffel die gepaard gingen met wat tranen was het tijd om te gaan werken. Daar aangekomen vloog ik mijn colega in de armen en ben eerst maar eens gaan huilen. Daarna op het gemakkie mijn verhaal gedaan om vervolgens een klein klusje te doen. Om 10.00 uur was ik het zat en had het gevoel dat mijn hersenen aan het tollen waren. Na een stevig kopje koffie was ik klaar en ging naar huis.

De meiden waren ondertussen wakker en na een kus en een stevige knuffel van Nicole ging ieder zijn eigen weg. Nicole was aan het rommelen en liet zo nu en dan nog een traantje lopen. Ik heb als een dooie kip rondgelopen en de meiden deden of er niets aan de hand was. Ongelofelijk wat zijn die twee sterk. Ondertussen waren Nicole haar ouders ook weer gearriveerd en wel met een tas vol schildersdoeken. Roos moest haar gevoelens ook kwijt en hebben daarom voor haar in Scheveningen 25 kilo speksteen en wat veilen gekocht. Een goede keus, want deze dame heeft de hele middag zitten werken aan een zeer mooi werkstuk. De eerste letter van Fleur op een sokkel. Hij is nog niet klaar maar het schiet wel op.

Fleur was ondertussen haar opdrachten lijstje aan het wegschilderen en waar ze de ideeen vandaan haalt snap ik nog steeds niet. Aan het einde van de dag ging het zweverige gevoel in mijn hoofd weg en heb nu ook het idee dat ik de hele wereld aankan. De tranen zijn verdwenen en mijn gevoel is ook verdwenen. Ik ben volgens mij een soort robot zonder gevoel geworden. Al met al was de dag toch erg nat en heftig en we zijn erook achter dat we niet alleen zijn, maar dat lezen jullie later wel. Voor nu weltrusten en tot zo.

Een gevoelloos laafje