Nog 2 keer slapen

Vandaag weer een mooi dag geweest. Vanmorgen zijn we begonnen met een kerstontbijt. Gezellig de kerstliedjes opgezet en buiten stortte de sneeuw naar beneden. Ja het was echt zoals een kerstontbijt moest wezen. Daarna even buiten wezen sleeën en sneeuwballen bij alle buren tegen de ramen gooien. 's-Middags even met de auto naar de bioscoop gegleden om daar de film van Anubis te bekijken. We moesten ons een half uur eerder melden, want ik had een kleine rondleiding geregeld. Stelde niet veel voor, maar was wel heel leuk om te zien. In de pauze kregen de meiden allebei nog een grote poster van Anubis en er werd ook nog een foto gemaakt bij de filmprojector. Eenmaal thuis zijn ze weer gaan sleeën in het park en met onze "grote" buurmeisjes een sneeuwpop wezen maken. (Dat ze er zo mooi en lekker uit zou zien had ik nooit durven dromen). Ik probeer dan ook zoveel mogelijk van de mooie momenten te genieten. En dat is mede door het weer redelijk gelukt. Maar ja aan alles komt een eind. Dus ook aan dit mooie weekend. Vanavond zijn alle naalden voor de diabetes weer gezet en jullie weten ondertussen dat dit niet geheel soepel verloopt. Het Lijkt altijd een soort startschot voor de komende tijd. Het gevoel dat er is, is nooit weggeweest. Het de hele dag leven in onzekerheid en angst is er nog steeds. We doen wel stoer naar de buitenwereld, maar wat zijn we blij als 's-avonds alles weer slaapt en tegen elkaar kunnen zeggen dat het weer redelijk goed ging. De spanningen voor de komende dagen zijn er dus weer. De berg waar we nu tegenop fietsen is denk ik hoger dan de mount everest. Ja dinsdag word voor mij wel een hoogte punt uit mijn leven. Ben benieuwd hoe we die dag doorkomen, maar goed dat is dinsdag. Laten we eerst maar zorgen dat we morgen heel en zonder schade in Sophia aankomen.