Verslag van de PH-ANH

Ik heb de smaak te pakken dus hierbij presenteer ik u blog 3 van zondag 13 juni 2010. Zoals julie eerder lazen moesten we ons om 16.00 uur melden bij Vliegclub Rotterdam. Hier stond Arie Uitenbroek, de piloot, op ons te wachten en hij vertelde ons wat er ongeveer ging gebeuren. Probleem was alleen dat het vliegtuigje in de lucht hing en het wel even kon gaan duren. Dit kwam stiekem goed uit, want Arno kwam met zijn nieuwe brandweerwagentje een tweede fototoestel brengen.

Dit voertuig moet officieel nog ingebruik worden genomen, maar aangezien Arno de enigste is die alle papieren van dat ding heeft konden wij hem van dichtbij bekijken. De meiden mochten zelfs nog even met de spuit spuiten en dat was opzich al een grote verassing. Daarna is hij met het autootje via de brandweeringang het vliegveld opgereden. Met de plaatselijke vliegveldbrandweer had hij ook nog geregeld dat ze met 2 bluswagens om het vliegtuigje konden gaan staan. Dit bleek een heel bijzonder moment te zijn, want Arie zei dat hij dit nog niet eerder had meegemaakt.

Tja en toen was het zover. De meiden werden allemaal in een stoel gemikt en na het starten van de motor reed het kistje met het nummer PH-ANH richting de startbaan. Na het opstijgen vlogen ze direct richting Zoetermeer. Binnen 5 min hingen ze al boven meerzicht en werd het zoeken geblazen naar ons huis. Volgens Nicole viel dit vies tegen, maar uiteindelijk hebben ze het gevonden. Het halve veld achter ons huis stond vol met mensen die allemaal naar boven tuurden. Ze hadden ook een groot wit kleed (2x 3meter) van ons gekregen die op het grasveld werd neergelegd. Het idee hierachter was om heel makkelijk ons huis te vinden. Ja mispoes, vanuit de lucht was het nog net geen postzegel.

Na Zoetermeer stond het Reinier de Graaf ziekenhuis van Delft op het menu. En geloof me maar vanaf boven ziet dat ziekenhuis er mooier uit dan van binnen. Daarna als een speer richting Kijkduin en de Scheveningse Pier. Vanaf de Pier tot aan Hoek van Holland mocht Fleur zelf vliegen. Haar opdracht was om niet neer te storten en het vliegtuigje in 1 rechte lijn te houden. Dit alles werd boven zee gedaan en dat vond Roos iets minder. Waarom ze het eng vond weet ze niet, ze heeft immers al haar zwemdiploma's, ze heeft daarom dus ook heel netje haar ogen dicht gehouden.

De knuppel werd boven de Nieuwe Waterweg weer terug gegeven aan Arie en die is vervolgens via haven van Rotterdam over Pernis gevlogen richting de Euromast en het Sophia. Na ook hier een extra rondje gevlogen te hebben was het weer tijd om te landen. Na het inparkeren en het vastzetten van "onze" airplane was het tijd voor de diploma uitreiking.

Uiteraard hebben we weer belachelijk veel foto's gemaakt (297), maar alle herkenbare punten hebben we wel.

• De Siemens windmolen in Zoetermeer
• Ons huis
• De school
• Het Reinier de Graaf ziekenhuis
• Het Forepark en het Prins Clausplein
• Drievliet
• Het strijkijzer en de 2 tieten van Den Haag
• De pier
• De Scheveningse en Rotterdamse haven
• De tanken van Pernis
• De brienenoordbrug en de Zwaan van Rotterdam
• De Euromast
• En laten we zeker niet het Sophiakinderziekenhuis vergeten

Ongetwijfeld ben ik nog wat vergeten, maar 1 ding weet ik zeker mijn meiden hebben een rit gemaakt die ze hun leven lang niet meer vergeten. Dus het lijkt mij niet meer dan normaal "stichting hoogvliegers" en "de brandweer van Zestienhoven"  te bedanken voor deze onvergetelijke vlucht.

Dus "Stichting Hoogvliegers" en "Brandweer Zestienhoven" bedankt dat jullie mijn 3 vrouwen zo verwend hebben.

Joost