Startschot voor de Tweede ronde !!!!

Zo het startschot is weer gegeven voor de komende maanden. Nicole en Fleur gingen naar Sophia, Roos naar school en ik naar mijn werk. Laten we dit keer maar eens beginnen met Roosje. Dit meisje moest vandaag naar school, maar had hier totaal geen zin. Vanmorgen vroeg huilend afscheid genomen van haar moedertje en haar grote zus om vervolgens op school verder te gaan met huilen. In de aula heeft ze een minuut of 40 bij me gezeten en ondertussen werd er in de klas verteld wat er aan de hand was. Toen ze hoorde dat ze 's-middags niet naar school hoefde kwam ze weer een beetje bij en dat was voor mij de gelegenheid om haar, met pijn in me lijf, te verlaten.

Eenmaal thuis het blog weer eens bekeken en alle lieve en ontroerende berichtjes gelezen. Toen dat achter de rug was heb ik de schoenen van lood aangetrokken en ging naar mijn werk. Daar werd ik direct opgevangen door een gebouwbeheerder en moest van hem even mijn verhaal doen. Zonder problemen kwam het eruit en het luchte op. Daarna een klein klusje gedaan om vervolgens een halve afdeling stil te krijgen. In het begin van het vorige proces heb ik twee dames ontmoet en die vragen altijd hoe het gaat. Nu even het slechte nieuws gebracht om vervolgens het filmpje "Fleur vecht tegen kinderkanker" te laten zien. De twee dames janken, ik janken en de afdeling was stil. 

Tja en nu het Sophia, want dat is iets waar jullie op zitten te wachten ipv die stomme praat van hierboven. Om 9.30 uur waren ze er al en om 15.30 uur konden ze weer naar huis. Als eerste hebben ze de "pac" aangeprik en zoals de meeste weten is dit niet een hobby van Fleur en de nodige tranen zijn er weer uitgegooit. In het Erasmus MC konden ze zich melden op de nucleaireafdeling. Daar werd er wat rommel ingespoten die nodig was voor de botscan. Even wachten (3 uur) tot Fleur licht gaf en het was tijd om de botten in kaart te brengen. Dit heeft Nicole ondertussen al een paar keer gezien en weet een klein beetje waar ze op moet letten.

De groeischrijven en de "pac"zijn zowiezo donker gekleurd, dus goed zichbaar, maar de zwarte vlek aan de rechterkant van de bortsbeen was iets wat er niet hoorde. Het antwoord op de vraag of Fleur metaal of pijn in de botten had was vrij kort, NEE. Gelukkig was Nicole zo slim om te vermelden dat "de lijn" er nog zat. Aan deze "lijn" zit een kraantje en dat kraantje bleek achteraf de boosdoener te zijn. Na het inspuiten van het spulletje spuiten ze de lijn standaard door, maar er blijft altijd een beetje rotzooi in het kraantje achter. Probleem voorbij, maar de grond was bij Nicole ondertussen weggezakt en ze had een hartslag van 530 slagen per minuut. Als laatste moest er nog even een CT-THORAX scan gemaakt worden en daarna konden ze naar huis.

Op de foto hiernaast zie je duidelijk de "PAC" zitten (rode pijl). Het zwarte draadje wat naar boven gaat is het slangetje. De zwarte plekken op het linker skeletje  is het radioactieve spulletje wat is opgenomen door het botweefsel. Hier hoeven we ons geen zorgen om te maken, omdat dat de groeischijven zijn en het bij jonge kinderen heel normaal is dat je die plekken ziet.

Tussen de bedrijven door kregen ze ook nog eens te horen dat de operatie as vrijdag zal plaats vinden. Ze is er letterlijk tussen gepropt, want op alle formulieren staat dat het met spoed moet gebeuren. Jammer voor het Dolfanarium, want daar zouden we eerst met het Sophia naar toe gaan. Jammer, jammer, jammer, maar opereren is in dit geval ietsie belangrijker.