Geen vertraging dit keer!!!!!!!!!

• 8.00 uur opstaan
• 8.30 uur echo oksel
• 9.00 uur aanprikken lijn
• 9.10 uur omkleden
• 9.15 uur Nicole bellen
• 9.30 uur operatie
• 9.40 uur Nicole bellen

En zag ons ochtendje er tot nu toe uit. Even voor achten kregen we te horen dat Fleur eerder aan de beurt was. Een schok, maar wel fijn. Er moet dan ineens zoveel gebeuren dat de raderen overuren maken. Je moet op dat moment overal even aan denken. De diabetes, nog omkleden, waar zit Nicole en Fleur vroeg zichzelf wel af of de trombo's op tijd waren. Een hoop geregel, maar het is gelukt.

De reden dat ze eerder aan de beurt was komt door het slechte weer. Er blijken hier en daar wat patienten in het verkeer vast te zitten. Langleve de sneeuw, maar ik ben blij als Nicole hier heelhuids aankomt. Ja mensen, ik heb Fleur alleen weggebracht en kan jullie verklappen dat dat niet mijn hobby is. De angst die weer in haar ogen zichtbaar is staat wederom op mijn netvlies gebrand. Ze riep dat ze bang was en ze moesten wachten tot mama er was. Je moet dan zeggen dat het niet kan en als we het wel doen we niet weten wanneer we aan de beurt zijn. Een pijnlijk moment wat nog steeds voelbaar is.

Op het moment van wegzakken vroeg ze nog om een dikke kus en kan je alleen maar zeggen dat mamma halverwege is en op de uitslaapkamer zal zijn bij het wakker worden. Nu zit ik alleen en hoop inderdaad dat Nicole op tijd is om mijn woorden waar te kunnen maken. Tot die tijd wacht ik het af, drink een kopje thee probeer de tijd te doden met van alles en nog wat. Jullie vandaag veel plezier met sneeuwballen gooien, het maken van de sneeuwpop en tot later.

Het Laafje