Mijn terugblik op 2010

Zo lieve kijkbuiskindertjes van me, dit is het laatste blog van 2010. Ik heb geprobeerd om jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden van onze situatie waar kinderkanker een  hoofdrol in speelt. Als ik het boekwerk erbij pak en het een beetje doorblader kom ik tot de conclusie dat wij als gezin een redelijk aantal dieptepunten hebben gehad, maar ook de nodige hoogte punten. Ik heb gistermiddag deze vraag aan mezelf gesteld "noem nu eens drie hoogte en diepte punten op die direct in je opkomen" Ik heb ze voor de lol eens op een rijtje gezet.

3 hoogtepunten uit het jaar 2010.

1. Villa Pardoes. In deze villa hebben wij een week mogen wonen en hebben hier een bijzondere tijd gehad. We hebben gelachen, gehuild en genoten van het motto "niets moet en alles mag". We hebben er een aantal bijzondere families ontmoet die stuk voor stuk net zover in de stront zitten als ons. In deze Villa is de naam "Het Laafje" ook onstaan. Zo bestaat er dus nu een schilderslaafje, een klinkenboerlaafje en het timmerlaafje. Nee, als ik nu terug denk aan die week staat Villa Pardoes met stip op nummer 1 en wil via deze weg de mensen uit Weert, Rhenen, Alblasserdam en Beusichem bedanken voor de top tijd. I laaf You allemaal.
2. Doe een wens. Dit was een dag vol verrassingen die we nooit meer zullen vergeten. De limo, de onmoeting met Anubis, de musical Joseph en de stralende ogen van mijn 2 kanjer. Het zijn maar een paar voorbeelden.
3. De verjaardagen van de meiden. Al 2 jaar achter elkaar zijn die in duigen gevallen en voor Nicole en mij een mooie reden om het eens goed aan te pakken. Tentje in de tuin met wat tafels, stoelen en lichtjes. En het mooiste was uiteindelijk dat die gevuld was met onze lieve familie en dierbare vrienden.

Tja.....nu de drie dieptepunten. De keus was niet echt moeilijk alleen met de volgorde had ik wat moeite. Om die reden heb ik dus besloten om geen cijfertjes te gebruiken maar punten.

3 dieptepunten uit het jaar 2010.

• Schoon !!!!! Aan dit woordje heb ik me het hele jaar geergerd. Volgens de papieren in het Sophia was ze van 17 mei t/m 17 juni schoon. Op 18 juni kregen wij een klap uitgedeeld die in het gezin nog steeds voebaar is. Een verschikkelijk bericht en hoop met heel mijn hart dat wij de laatste zijn die dit moeten meemaken. Schoon, voor mij dus een vuil woord in 2010.
• De amputie. 3 september was het zover, want we arm van Fleur werd verwijderd. Voor Roosje, Nicole en mij een verschikkelijke dag die ik tot mijn dood nooit meer zal vergeten. Het afscheid van je dochter nemen met de gedachten dat je haar compleet inleverd en incompleet terug krijgt is "gewoon" KUT.
• Angst. Ik sta ermee op en ga er mee naar bed. Dat zweet staat op mijn voorhoofd en zit tussen mijn billen. Ja, de betekenis van angst heb ik jammergenoeg ondekt en ben bang dat het zal verlopig niet zal verdwijnen.

Zo, dat staat erop en toch wil nog 3 extra punten de aandacht geven. Het eerste punt is voor de Clini Clowns en tweede stipje de bloeddonors en de laatste voor mijn meiden.

3 extra punten

• Clini Clowns. Iedereen denkt te weten wat een Clini Clown is, maar uit ervaring weet ik dat heel veel mensen ernaast zitten. Daar kan niemand wat aan doen, want je weet pas echt wat een Clini Clown is als je er 1 hebt gezien. Of je nu het zieke kind ben of een ouder iemand, zodra de clown met het rode neusje binnenkomt zal hij / zij bij iedereen een glimlach op het gezicht toveren. De laatste die ik gezien heb is al even terug, maar ze leveren perfect werk af.
• Bloeddonors. Als deze mensen niet bestaan hebben we een probleem. Laten we Fleur eens als voorbeeld nemen. Wie weet wat er was gebeurt als er geen bloed voor haar de eerste transfusie was. Ik moet er niet aan denken. Bij de "mislukte" operatie van 17 december heeft ze ook twee trombo's tranfusies gekregen. De anethesist wist ons te vertellen dat voor 1 trombotransfusie er 5 donoren nodig zijn. 2 zakjes houd dus in dat er tien donoren nodig zijn die in totaal 5 liter bloed afgeven. Bijdeze wil ik alle bloeddoners ook bedanken, want zonder jullie ziet het er voor heel veel mensen erg beroerd uit.
• Mijn meiden. Nicole, Fleur en Roos. Een stel meiden waar ik heel oud mee wil worden en waar ik ook nog heel veel leuke dingen mee ga doen. Zonder hun liefde en steun had ik al lang in een een of ander gesticht gezeten. Je hoeft niet van mars te komen om te voelen wat zij iedereen geven. In een woord geweldig en ik ben zielsgelukkig dat zij in mijn overhoopgehaalde leven zitten.

Tegen de rest wil ik graag zeggen dat ze uit moeten kijken met vuurwerk en als je de kerstboom naar buiten gooit, gooi hem dan wel ver naar buiten. Geniet van deze dag en avond en om 00.00 uur zal ik tijdens het proosten even aan jullie denken. Tot volgend jaar.

HET TIMMERLAAFJE