Een foto gekregen

Maandag 30 augustus 2010

Zo de dingen die ik thuis even moest doen zijn gedaan en kom tot de conclussie dat ik nog een gaatje vond om te boggen. Laat ik even verdergaan waar ik vanmiddag ben gestopt en dat was de oncoloog. Nou, die hebben we niet gezien, maar dat was niet erg, want we hadden toch geen vragen. De orthopeet is wel even geweest en kwam, hoe lullig het ook klinkt, met redelijk goed nieuws. Als de arm is afgezet blijkt er nog een mooi stompje over te blijven waar ze een prothese aan kunnen maken. Dit was goed nieuws, maar tijdens de operatie zullen ze het pas definitief kunnen zien. Ook heeft hij in het kort uitgelegd hoe ze het velletje terug plaatsen over de wond.

De vraag die me schoonvader stelde was ook een mooie "hoe lang duurt voordat er een prothese aangemeten kan worden ???" Als alles goed geneest kan dat dus al over 6 weken. Dit was fijn om te horen alleen moeten we nog wel de bestralingstijd daarbij optellen. Na een vlugge rekensom houdt dit in dat het dametje rond de kerst weer voorzien kan zijn van een arm. Ongetwijfeld zal dit niet lukken, omdat we alleen maar tegenslagen hebben, maar het idee geeft ons wel enorm veel kracht. Ja het geprek was kort maar krachtig en op een bepaalde manier ook wel fijn.

Dat een amputatie met regelmaat gebeurt is ons nu wel duidelijk (dit is incl. volwassenen), maar toen ik hoorde dat zo'n operatie ongeveer 1,5 uur duurde sloeg ik stijl achterover. Van een vrouwtje die al 25 jaar op de afdeling werkt kregen we te horen dat Fleur voor haar ongeveer nummer 7 was die een amputatie krijgt. Hier laat onze kanjer dus weer zien dat ze bijzonder is.

Wat ook bijzonder was is dat onze vriendin, de handchirurg mevrouw van Nieuwenhoven, onverwachts even langs kwam. Van haar weten we dat ze dit blog soms bekijkt en het hele gebeuren van Fleur haar wel bezighoud. We hebben het over de amputatie gehad, maar ook over fantoompijn. Deze pijn zal bij iedereen verschillend zijn, maar ze heeft ons ook verteld dat dit heel erg vervelend kan zijn. 

Ook vertelde ze dat er tijdens sommige operaties foto's worden gemaakt. Niet door een bruidsfotogaaf, maar door iemand die daar werkt. Die colega stuurde haar een foto van een operatie op en tot onze grote verbazing kregen we te horen dat ze daar met Fleur bezig was. Dit vond ik erg bijzonder en heb gevraagd of ik de foto mocht hebben. Dit was geen probleem en heb besloten om hem toch op het blog te plaatsen. Nicole heeft hem nog niet gezien dus ik hoop dat ik de juiste keus heb gemaakt. Blijft voor mij het feit dat het een zeer waardevolle foto is. Je ziet er niet veel op, maar toch.

Jullie morgen nog veel plezier en als je even wilt komen kijken hoe Fleur erbij zit kan dat, maar bel van te voren wel even op. Tot morgen, overmorgen of overovermorgen.

Joost