Onze lieve kind / zusje ROOS

Maandag 9 augustus 2010

Vandaag hadden onze twee kanjers allebei een date in het Sophia. Laten we voor de afwisseling maar eens met Fleur beginnen. Over dit meisje valt weinig te schrijven, want ze vreet die chemo op alsof het niets is. Lijn aanprikken, chemo erin, lijn verwijderen. Dit alles nam een kleine 5 minuten in beslag en dat betekent ook dat we de rest van de week vrij zijn.

Nu Roos, die is samen met haar moeder naar de psycholoog geweest. Het heeft een klein half uurtje geduurd. De psychologischemevrouw heeft haar van alles gevraagd en ze kreeg overal netjes antwoord op. Ons is verteld dat wat er is gebeurt niet niks is. Toen wij op 3 januari 2008 te horen kregen dat Fleur diabetes had ging er heel veel aandacht naar Fleur, toen ze de eerste keer kanker kreeg ging de aandacht ook naar Fleur. In bijde gevallen zijn we ontzettend veel in het ziekenhuis geweest om alles te bespreken en te onderzoeken.

Nu ruim 2,5 jaar later draait ons leven voor een groot deel nog steeds om Fleur. Roos heeft in deze periode erg veel meegemaakt. We proberen er zoveel mogelijk te zijn, maar we moeten met regelmaat naar het Sophia en soms richting het LLZ en daar heeft Roos niets aan. Wij vonden het belangrijk dat voor haar alles zoveel mogelijk "gewoon" door bleef draaien. Ons is verteld dat we alles prima gedaan hadden en we trots mogen zijn op onszelf. Het probleem waar Roos nu tegenaanloopt blijkt normaal te zijn. Het enigste wat Roos wil is dat Nicole of ik in de buurt is. Op het moment dat Nicole de boodschappen doe en ik even moet tanken, dus weg zijn, maakt haar bang en onzeker. Op dat moment zitten we dus niet in het ziekenhuis, maar in haar hoofd zal dit waarschijnlijk wel zo zijn. We hebben als advies meegekregen dat we haar de komende kuren meer moeten meenemen, omdat ze dan kan zien hoe, wie, wat en waar alles gebeurt. 

Roos vind het op school prima als 1 iemand vraagt hoe het met haar zus gaat, maar dan is het ook genoeg. School en de combinatie van een zieke zus is erg zwaar en dat is ook een reden voor Nicole of mij om van de week even te gaan praten over het volgende schooljaar. School heeft het afgelopen jaar prima werk afgeleverd, maar we moeten dit jaar een klein dingetje veranderen. Niks schokkend, maar voor Roos beter.

Al met al was het een goed gesprek en binnenkort mag ze nog een keer, maar dan 1 op 1. Na het Sophia zijn we even langs de ikea gereden voor wat foto lijstjes. Nicole wil al jaren een mooie muur maken met allemaal foto's van de meiden. Onbewust of misschien wel bewust hebben we afgelopen zondag op het strand weer een zooi foto's gemaakt. Ja mensen, dat was een fijn moment waar we er nog veel van willen hebben. 

Tot ziens veel plezier met werken of de vakantie en tot over 1,2 of 3 dagen

joost