Ik wilde het kort houden, maar.........

Daar is ie weer, was eerst van plan om niets te schrijven, maar ja.....het is zateravond 22.00 uur en er is geen hol op tv dus ik moest wat verzinnen. Laat ik om te beginnen maar eens roepen dat ik nooit meer zal zeggen dat Nicole haar pijn erger is dan de mijne. Nicole las het de volgende ochtend pas en had er inderdaad commentaar op. Ik wilde het er nog tussenuit halen, maar er was al gereageerd. Met andere woorden ik was te laat.

Voor de rest valt er weinig te melden. De kids spelen "gewoon" met de anderen en het lijkt wel of ze hun hersenen kunnen blokeren. Of ze verder vooruit denken vraag ik me wel eens af. Het zal best wel, maar we merken er weinig van. Bij ons ligt dat ietsiepietsie anders. We staan ermee op, we denken er de hele dag aan, gaan ermee naar bed en dromen ervan. Ja, de hersenpan kraakt waar je bij staat. Het enigste waar ik aan kan denken zijn die longetjes, de chemo en de operatie die eraan zit te komen. Op de dag probeer ik mezelf bezig te houden en ben er achter dat ik héél druk bezig kan zijn met van alles en niks, maar heen en weer wandelen, omdat ik alles "gewoon" vergeet staat ook op het programma.  Ik voel me net een kip zonder kop, lekker nerveus rondhollen zonder te weten waarheen. Nee lieve bloglezertjes van me, deze dagen zijn erg zwaar voor het koppie en hoop dan ook dat het brein snel gevuld gaat worden met goede berichten.

Wat ook vervelend is zijn die laatste haartjes van Fleur. Gisteren zijn we wezen zwemmen en het mevrouwtje vond het lekker om de waterval op haar hoofd te laten kletteren. Leuk om te zien, maar ondertussen hield ik mijn hart vast. De filter van het zwembad zal diezelfde dag nog wel verstopt zijn geraakt, want ze was in 10 seconden aardig uitgedunt. Ze had ook veel bekijks en je zag de andere kinderen smoezen met elkaar. Gelukkig viel Fleur dit niet op, maar Nicole en ik zagen het wel en het deed zeer. Waarom zeer??? Simpel, voor de buitenwereld is het nu weer zichtbaar en iedereen weet nu dat er een kindje bij is met een ernstige ziekte.

Ook heeft ze achter op haar hoofd kale plekken, maar we mogen het niet aanraken en er niet over praten. Dat respecteren we en doen "gewoon" of er niets aan de hand is. Vorig jaar op 10 oktober 2009 heeft een vrouwtje van school het koppie kaalgeschoren, omdat het er "gewoon" niet meer te kammen was. Op dat moment liepen er in het Sophia kinderen rond die ook bijna kaal waren. Nicole en ik zeiden nog tegen elkaar "zo laat je je kind er toch niet bijlopen, die achtelijke plukken. Als die van ons er zo moet uitzien halen we het er meteen vanaf". Nu zijn we ruim 10 maanden verder en wat doen we..........we laten het zitten, want die haren zijn heilig en we genieten van elke pluk die er nog op zit. Het zal nu niet lang meer duren voordat onze kanjer toegeeft dat het niet meer gaat, maar tot die tijd houden wij en iedereen om zich heen netjes de mond en doen "gewoon" of er niets aan de hand is.

Voor de rest wens ik iedereen een plezierige zondag toe met veel zon. Wijzelf krijgen visitie uit Rhenen. Het betreft dit keer weer om een gezin die we hebben ontmoet in onze beruchte Villa. Ook deze mensen hebben een speciaal plekje gekregen en komen petjes en bufjes brengen, omdat hun Isa ze gelukkig niet meer nodig heeft.

Haha, en maar zeggen dat er niks te melden valt. Ondertussen heb ik kramp in de vingers gekregen van het toestsen slaan, maar we gaan nog even door. Voor jullie misschien irritant maar voor mij even lekker. Laten we het onderdeel diabetes even aansnijden.

Kanker en diabetes is de perfecte combinatie om je suikers te laten schommelen. We kunnen gelukkig zeggen dat we het aardig onder controle hebben, maar een bg-waarde van 26.4 en één van 2.5 heeft ze in 4 dagen wel gehaald. Totaal niet goed en ook hier hebben we onze handen aan vol. Als ze te hoog zit voel ze zich meestal wel ok, maar is rete slecht voor het lichaam. Zit ze te laag dan is ze niet lekker en voel ze zich belabbert. Onze taak is om het dametje op een verantwoordelijke manier en in een rap tempo op het goede niveau te krijgen. Op de dag is dit voor ons geen probleem, maar er zijn dagen bij dat je er 2 á 3 keer per nacht uitmoet voor controle en dat is wat minder. Maar goed, dit hoort ook in ons leventje en doen er alles aan om haar tussen de 3.5 en 7.0 te houden.

Nu stop ik er echt mee want ik ga naar de lakenstraat. Ik wens jullie nogmaals veel plezier en tot over 1,2 en met een beetje geluk 3 dagen.

Joost