Een lange dag

Zo daar ben ik weer en we zitten / hangen nog steeds in het Sophia. Fleur ligt bij te komen van de ingreep die uiteindelijk pas om 14.15 uur begon. Nicole mocht om even over half 5 Fleur weer opzoeken in de uitslaap kamer. De operatie is uiteindelijk gelukt en we hopen dat we vanavond op een cristelijke tijd thuis kunnen zijn.

Tijdens de operatie hebben Nicole en ik een gesprek met de maatschappelijkwerkster gehad die ons de komende tijd gaat helpen met diverse dingen. Op de oncologie hebben we wat afspraken gemaakt en daarna konden we gaan wachten.....wachten......en nog eens wachten. De chirurg, meneer Sloot, heeft de biopten gedaan. Dit was trouwens dezelfde chirurg die haar een aantal weken geleden heeft geholpen. Hij heeft onder haar oksel een aantal lymfekliertjes weggehaald en uit de hand het stukje weefsel. De snee onder de oksel blijkt een cm of 6 te zijn en die in haar hand 2.

Ook vroeg of hij of Fleur pas geleden hard was gevallen. We hoefden hier niet over na te denken, want dit gebeurt met regelmaat, maar de smakkert die ze op de sportdag van school had gemaakt zal Nicole niet snel meer vergeten. Om jullie geheugen even op te frissen staat onder aan de pagina een link naar dit verhaal. Waarom het vroeg was vrij duidelijk, tijdens de operatie van haar hand dacht hij een oude breuk gevonden te hebben. Met andere woorden "tijdens die smak heeft Fleur waarschijnlijk iets gebroken". Het is niet zeker, maar wel aannemelijk. Ook moeten we rekening houden dat het gevoel aan de buitenkant van de pink definitief weg is. Tijdens de operatie hebben ze geen rekening meer kunnen houden met de zenuwen die er nog zaten.

Ondertussen ben ik verhuisd van de dagbehandeling naar 1 zuid. hier liggen alle kinderen die te maken hebben met chirurgie. Fleur gaat hier uitslapen en als het vrouwtje goed hersteld, wat eet, wat drinkt en uiteindelijk wat plast mogen we naar huis. Fleur weet dit ook en zal er alles aan doen om snel te vertrekken.

Al met al zijn we weer een lange klote dag verder en kan jullie melden dat we gaar zijn.

• Ruim 5,5 uur vertraging
• de spanningen die er waren
• 1 keer teruggestuurd worden van OK
• de onduidelijkheid in de hand
• de echo
• alle gesprekken die we hadden
• spoedoverleg
• alle onzekerheid

Nee lieve bloglezers het was en is nog steeds "gewoon" een kut dag die we niet snel zullen vergeten. Ik ga er vanuit dat de thalys aanstaande zondag wel op tijd vertrekt, want anders.................tja wat dan. Voor nu wat groetjes uit het Sophia en misschien tot zo en anders tot morgen.

http://joost-nicole.blogspot.com/2010/06/de-sportvrouw-en-het-mutsje.html
Joost