Een hele lange dag

Goed hé, weer een dagje overgeslagen. Ik wilde er met alle plezier nog een dagje aanplakken, maar dat gaat even niet. Ik ben van nature al vergeetachtig, maar de laatste tijd is het wel heel erg en om ons dagboekje compleet te houden moest ik wel. Zoals altijd beginnen we maar bij het begin en dat was gisteren.

15 september 2010,


Tja.....ehhhh.....het ging eigenlijk wel goed. De medicijnen doen hun werk en met vallen en opstaan hebben we het einde van de dag weer gehaald. Uiteindelijk zijn we allemaal lekker op tijd in het lakenstraatje gekropen, want de 2 lady's moesten de volgende dag op schoolreisje.

16 september 2010,


Vandaag was het zover, de kids gingen met de school een dagje weg. Roos ging met de bus richting "Plaswijck" en Fleur moest zich melden bij het "Archeon". Plaswijck is een soort speel / dierentuin. We waren er een aantal jaren zelf ook eens geweest en weten uit ervaring dat het voor de kids tot een jaar of 9 á 10 erg leuk is. Bij vertrek heeft Roos erg gehuild en ze is al het ware van Nicole afgepulkt. In de Bus is ze opgevangen door meester Rob. Deze goede man geeft haar onder andere ook les en weet heel goed hoe hij Roos moet aanpakken. Voor Nicole en mij is dit erg fijn en op een bepaalde manier geeft ons dat toch een stukje rust. Aan het einde van de dag hebben we haar weer gehaald en kwam met de meest wilde verhalen de bus uit. Dus de missie was geslaagd en daar gaat het om.

Nu Fleur, deze heeft een hele lange dag achter de rug. Zij zou met school naar het Archeon gaan, maar voor dat het zover was had ze eerst een date met meneer Van Leeuwen in het Sophia. Deze man weet héél veel van pijn af en die wilde ons even zien. De afspraak van 9.00uur stond alleen niet in de computer en dat betekend dat we weer werden aangekeken als een genaaid schaap. Of we het wel zeker wisten??? pruttel, pruttel, pruttel......ssssssst en weg is het lontje. Nee mevrouw van de balie "we komen hier voor de gezelligheid".

Tjongejongejonge wat een geklungel weer, maar we lopen al ruim een jaar mee dus we lieten ons niet kisten. Na even zeuren en klagen was het duidelijk en meneer van Leeuwen was er binnen 20 minuten. Deze wist van niets en kon zo vlug het dossier van Fleur niet vinden. Dit betekende dat ik uit mijn koppie moest opzeggen wat Fleur aan medicatie gebruikt. De benamingen vielen mee, maar de hoeveelheid van elke pil, nee dat lukte me niet. Nicole heeft uiteindelijk telefonisch door gegeven wat er op de doosjes stond. Ja mensen, comunicatie is iets wat in een ziekenhuis moeilijk blijft. Het gesprek met deze pijndokter was trouwens wel erg fijn. Hij was rustig, nam de tijd, luisterde en ging heel ver mee in Fleur haar pijn. Klink vreemd, maar zo voelde het wel.

Conclussie is uiteindelijk dat we met zijn allen de pijnbestrijding goed op de rit hebben staan. De manier waarop het nu gaat is prima en dat blijft de komende maanden nog wel zo. Maanden, maanden???? Ja maanden, want er is nogmaals duidelijk verteld dat dit toch wel zware ingrepen zijn en dat de pijnen erg heftig kunnen zijn. En daarom zaten we daar en kregen nogmaals te horen dat Fleur GEEN pijn hoeft te hebben. We moeten zelfs makkelijker omgaan met de tramal. Dit is morfine en na het in nemen zal het vrijwel direcht werken. We moeten niet overdrijven, maar we zullen het wel sneller moeten geven. En dat hebben we vanmiddag dus maar gedaan want,

Het mevrouwtje wilde naar het Archeon.  Hoe lang ze het zo volhouden was nog maar de vraag dus ik ben meegeweest. Het archeon is trouwens een park waar je kunt zien hoe de mensen vroeger leefden. Bij aankomst konden we zonder weerwoord doorlopen en dat betekende dat de juffies Archeon goed hadden ingelicht over onze latere komst. We hebben haar klas even opgezocht en toen haar groepje aan de grote boze wolf was gewend konden we verder. Ik heb me zoveel mogelijk op de achtergrond gehouden en heb me nergens mee bemoeid. De rolstoel werd de meeste tijd door klasgenootjes geduwd en dit betekende dat ik echt voor Jan lul meeliep. Dit was niet er, want ik heb genoten van alles wat ik heb gezien.

Uiteindelijk gingen we pas om 15.15uur weg. In de auto hebben we uit voorzorg dus "het" tramalletje genomen om vervolgens, samen met Nicole en Roosje, richting een verjaardag te vertrekken. Daar hebben we gegeten en na de koffie gingen we weg. Al met al was het, zowel voor Fleur als Roos, een lange en intensieve dag. Hij begon slecht, maar uiteindelijk ligt iedereen weer op bed en kan ik wederom zeggen dat ze me deze dag niet kunnen afpakken. De hele dag zijn Fleur en ik bij elkaar geweest en dat was fijn. We hebben stom gelult maar hebben ook

• gescholden
• veel kilometers gereden
• veel gelopen en
• hebben erg veel gelachen.

Jullie morgen ontzettend veel plezier op het werk of thuis en waarschijlijk tot over 2,3 of 4 dagen.