Vaarwel Lieve Nienke

Zo hier is het laatste blog van vandaag, maar tevens één van mijn moelijkste ooit. Jullie weten ondertussen dat we met een aantal andere ouders contact hebben. Stuk voor stuk lieve en aardige mensen, maar met één heb je net iets meer dan met de andere. Voordat Fleur werd geopereerd zaten we een ruime week op de afdeling K2-zuid, de oncologieafdeling, van het Sophia.

Op het moment dat we daar waren lag daar ook een heel klein lief meisje van net 2.5 jaar oud met de mooie naam Nienke. Het was "het ziekenhuisvriendinnetje" van Roos en Fleur. De hele dag liep het poppetje lachend en spelend over de afdeling met haar moeder erachteraan. Ik zeg poppetje, want in mijn ogen was het een poppetje. Zo'n klein, schattig en lief meisje zie je maar zelden.

Toen we thuis kwamen van het weekendje weg lag er een rouwkaart op de deurmat. Jullie voelen hem aankomen, Nienke is overleden. Dit verschikkelijke nieuws hebben we vanmiddag tegen Roos en Fleur verteld. Ze hebben het er erg moeilijk mee en zijn erg verdrietig. Het was immers "hun ziekenhuisvriedinnetje".

Nicole heeft vanmiddag even contact gehad met Anouschka en het was een emotioneel gesprek. Morgenmiddag om 15.00 uur word deze kanjer begraven, maar Nicole en ik kunnen er niet naar toe ivm met de eventuele bijwerkingen van Fleur. Hier baal ik van en wil vragen of iedereen morgen voor 1 keer om een uur of drie even aan deze kleine meid en haar ouders willen denken.

Lieve nienke,

Ik heb je maar een paar keer gezien,

Maar wat jij me heb gegeven is niet in woorden uit te drukken.

Zo'n mooi koppie en die mooi spontane lach, nee die zal ik niet snel vergeten.

Ik weet zeker dat je een heel mooi plekje tussen sterren heb gevonden en kan je verklappen dat je daar voor altijd en eeuwig zal blijven stralen.

Dag lieve Nienke............................Je bent en blijft een KANJER.


Joost