een kort verslag

Daar ben ik weer en om eerlijk te zijn weet ik nog steeds niet wat ik jullie moet melden. Er is vandaag zoveel gebeurt dat ik het eigenlijk niet kan bevatten. Het begon vanmorgen al. Vanaf 10.30 uur kon het gaan gebeuren en tot ieders stomme verbazing werd Fleur om 10.20 uur dus opgehaald voor de operatie van haar leven. Spannend allemaal en dat is dan nog zachtjes uitgedrukt. Ik ben netzoals de vorige keren met Fleurtje meegeweest tot in de operatie kamer. Toen ze op de tafel lag ging het vrij vlot. Ik had bijna geen tijd meer om wat te zeggen, want de anethesist was al begonnen. Prima en niks mee, want dit de manier zoals Fleur het graag wil. Dus geen gelazer en gezeur, maar "gewoon" doen. Wat ze jammergenoeg niet kunnen weghalen is die blik in haar ogen. Ze stonden vol met tranen en ze was doodsbang. Die angst die dan via de ogen naar buiten komt staat voor altijd op mijn netvlies gebrand. Nee me meisje wist dat haar arm ervan af ging en dat ze wakker zou worden zonder arm. Bizar, maar de waarheid.

De rest van de dag hebben we door gebracht met hangen, praten, tv kijken en verhuizen van 2 zuid naar 1 zuid. De tijd kroop voorbij, maar uiteindelijk werd Nicole om 15.00 uur gehaald, want ze waren klaar. Roos en ik moesten toen nog een ruim uur wachten. Tering zeg wat kan een uur lang duren, maar toen was het zover. Fleur werd binnen gereden en op geparkeerd op de plek waar het bed meestal staat. Nicole had alles al gezien, maar Roosje en ik nog niet. Spannend en eng, maar we moesten door de zure appel heen en hadden wederom geen keus. Voorzichtig tilde ik het laken op en zag daar een stukje bovenarm en meer niet. Ik heb het even vanuit een ander hoek bekeken en kwam erachter dat ze haar arm kwijt was. Vlug het laken laten zaken om het daarna weer op te tillen en te laten zakken en weer op te tillen en te laten zakken. Nee mensen, het is bizar en wil het nog steeds niet geloven. Ik heb de arm in totaal maar een minuut bekeken en kan alleen maar denken "kut, wat nu". De opa's en oma's zijn ook even langs geweest en ook zij schokken zich dood en zullen wel hetzelfde gedacht hebben.

Toen Fleur op de afdeling lag zijn de kinderpsycholoog, de maatschappelijkwerker, de chirurg, de zaalarts van 2 zuid en onze oncoloog even langs geweest. Een drukke bedoeling, maar ze waren allemaal even lief. De vragen die we hadden werden weer eens beantwoord en het bezoek van Inge heeft de meeste indruk achtergelaten. Deze vrouw zal Fleur begleiden tot haar achtiende en dat is goed. Ze is aardig en draait volgens mij niet om de pap heen. "gewoon" recht voor zijn raap en dat is wat ik wil. Ook bij haar stonden de ogen vol en begrijpelijk. Deze vrouw knokt al een jaar lang met ons mee en wil maar 1 ding en dat is Fleur beter krijgen.

En nu ga ik slapen. De mazzel allemaal en tot 1,2 of 3 dagen

Joost