School

Zo daar komt het 2de blog van vandaag. Het verhaal van het bedrijfsuitje is eruit en nu kan ik me weer richten op de "gewone" dingen. Nou ja "gewoon" is het nog steeds niet, maar ben er wel achter dat we moeten leren dat dit "ongewone" voor ons op dit moment "gewoon" is. Lekker verwarrend allemaal, maar ja het is niet anders.

Vandaag is maandag en dat betekend dat het weekend voorbij is en dat de meiden naar school moeten. Het naar school gaan word voor Roos steeds makkelijker. Dit is erg fijn en scheelt een hoop gelazer thuis. Ze roept nu niet de hele tijd "ik wil niet", maar gaat vrijwel zonder problemen de deur uit. Tot vanmiddag 12.00 uur......want mevrouw had straf en moest 10 minuten nablijven. Ja nablijven, ons meisje die bijna nooit wat doet moest nablijven. Waarom???? Als de pauze voorbij is klapt de meester een paar keer in zijn handen en moeten de kids zich melden. Roos was op dat moment fijn aan het spelen met een meisje uit de andere groep en heeft het klappen niet gehoord. Gevolg is dat ze 2 minuutjes te laat was en straf kreeg. Helemaal in tranen kwam ze naar buiten en toen Nicole hoorde wat er was gebeurd, pakte ze haar hoofdtooi en hakbijl en ging even met het meestertje praten. We willen Roos niet voortrekken, maar Nicole heeft wel duidelijk gemaakt dat dit goed voor haar zelfvertrouwen was en we direct een aantal treden zijn gedaald. Gevolg hiervan is dat Roos vanmiddag niet meer wilde en thuis wilde blijven. Uiteindelijk is ze geweest en heeft "gewoon" meegedaan met de groep. Voor de oplettende lezers, dit was niet meester Rob.

Fleur daarintegen wil dolgraag naar school, maar kan niet. De chemo's, die de foute cellen voorbij zijn gezwommen en de goede wel hebben gepakt, zorgen ervoor dat de conditie lekker laag blijft. 1 uurtje in de klas kost nu erg veel energie, dus hadden we besloten om het via de digibeter te doen. "gewoon" thuis vanuit de luie stoel lekker de Engels les volgen. Mevrouwtje had er zin in, maar jullie voelen de bui al hangen "het feest ging niet door", want op school hadden ze geen geluid. Fleur boos natuurlijk, want die had zich verheugd op een uurtje les. Aangezien dit nu al de tweede of derde keer is in drie weken weken baalt ze er steeds meer van. Vanmiddag heb ik even aangegeven dat de twee jufvrouwtjes, van Fleur, een spoedcursus moeten krijgen van iemand die wel weet hoe dat ding werkt.

Voor de rest merk ik dat de spanning voor morgen weer toeneemt. Dit is een belangrijke dag, want dan gaat het verband er voor de tweede keer vanaf, maar dit keer worden ook de hechtingen verwijderd. Aangezien ze de vorige keer het hele Sophia bijelkaar heeft gegilt is er besloten om dit keer weer met dormicum te gaan werken. Ook wil de oncoloog ons nog even zien. In dit gesprek hopen we meer nieuws te krijgen over het volgende traject. Wij hebben morgen, zondermeer, weer eens een spannende en rotte dag en hoop nu al dat hij snel voorbij is. Jullie ook veel plezier en waarschijnlijk tot morgenavond.

Joost