Thuis is in zicht

Zo nu weer een blogje over onze situatie. Gisteren had Fleur een prut dag, maar daarin tegen heeft ze vandaag een top dag. Vannacht heeft ze lekker geslapen op een klein insident na. Niks bijzonders, maar in haar chatetertje zat een knak. Hier mag de verpleging niets aan doen dus werd de annesthesist erbij geroepen. Deze heeft op zijn beurt het slangetje doorgesneden en er een nieuw stukje tussen gezet. Dit was voor Fleur een spannend ding wat gepaard ging met wat tranen.

Van de week schreef ik dat ze afgelopen zondag al met de afbouw van de pijnmedicatie waren begonnen, maar dit bleek niet zo te zijn. De bedoeling was dat ze dit uiteindelijk pas morgen zouden gaan doen. Nicole heeft even aangegeven dat ze het telkens uitstellen en dat Fleur dolgraag naar huis wil. De pijndoktor, dit is iemand die héél veel van pijn weet, heeft hier goed over nagedacht en had besloten om direct te stoppen met 1 van de medicaties. Fleur moet zelf aangeven of het wel of niet gaat.

De drain die bij het stompje zat hebben ze er vandaag ook even uitgetrokken. Dit was iets waar ze al vanaf zaterdag al tegen aanhikt en begrijpelijk, want het deed zeer. Ze heeft de sirene aangezet en een liter traanvocht verloren. Ikzelf was er niet bij, maar mevrouw belde me in tranen op om te vertellen dat het was gebeurt. Het gevoel wat er dan door het lichaam vloeit is moeilijk te omschrijven. Het liefst zou je door de telefoon heen kruipen en haar vastpakken, maar ja, dat gaat niet.

Voor de rest hebben ze verteld dat we morgen misschien naar huis mogen. Dit was goed nieuws en hopen stiekem dat het kan. Maar tot die tijd moet het vrouwtje nog een paar hobbels nemen.

• Het chatetertje word eruit gehaald,
• Ze krijgt nog een chemo,
• De naald moet uit de nieuwe PAC gehaald worden,
• Er moeten en zooi pleisters verwijderd worden,
• En de rotste en moeilijkste is dat het verband eraf gaat.

Al met al een spannend dagje met redelijk veel pijnlijke dingen. Als het Sophia echt groen licht geeft om te gaan mag Fleur kiezen wat ze doet. Het naar huis gaan is voor haar erg moeilijk en eng. Ze heeft, aangegeven dat ze misschien toch nog even wil blijven. Dit blijkt een normale reactie te zijn en ze noemen het een vangnet. Ook heeft ze net een uurtje in een tuinstoel gezeten. Dit vond ze opzich wel even lekker, maar komt er nu achter dat het lichaam uit evenwicht is. Dit onderdeel hebben we toevallig aan het eind van de dag besproken met mevrouw Van Nieuwenhoven.

Voor de rest heeft ze een topdag gehad en ligt maar met 5 pillen in bed. Die waren wel hard nodig, want haar vingers die er niet meer zitten begonnen vanavond erg te branden. Nu hopen we maar dat de pillen goed werken en dat we morgen misschien naar huis kunnen. Zoniet dan blijven we met liefde "gewoon" wat langer. Jullie morgen veel plezier en tot over 1,2 of 3 dagen.

Joost