Het tweede masker

31 december 2009 moesten we ons melden in het Daniel De Hoed ziekenhuis voor het maken van een mal. Nu precies 264 dagen later zitten we er weer. In hetzelfde kamertje, dezelfde dokter, dezelfde tafel, dezelfde muren en met dezelfde patiënt. Het enigste verschil was dat er toen een masker van een handje werd gemaakt en nu één van het bovenlichaam en hoofd. Van het hoofd ??? Ja mensen, ook van het hoofd. Wij wisten niet beter dat er een masker werd gemaakt waar Fleur "op" zou liggen, want dat was ons verteld. Bij aankomst lieten ze een masker zien en vertelde doodleuk dat Fleur ook zo'n ding zou krijgen.

Met andere woorden, het masker lag niet onder Fleur, maar op Fleur. Een tegenvaller en mevrouw had maar 3 minuten de tijd om dit te verwerken. 3 minuten is ook de tijd die er nodig is om het kunststof zacht te maken en hier waren ze dus direct mee begonnen. 3 minuten zei Fleurtje niets, maar de angst die in haar ogen zichtbaar was sprak boekdelen. Toen ze Fleur haar gezicht wilde bedekken floepten de tranen er dus netjes uit. Het kunstof werd terug gelegd in het warme water en na de rustige woorden die er door Nicole werden gezegd was het echt zover. Het masker werd gemaakt.

Als we even niet aan Fleur denken is dit een bijzonder intressant onderdeel. Het warme spul is buigzaam en rekbaar. Er zit in het midden 1 klein gaatje waardoor ze kan ademenen. Zodra het kunsstof over haar heen word gelegd beginnen ze direct de vorm van het gezicht, arm en de borst erin te drukken. Als alles op zijn plek zit gaan ze met een ijspack het masker koelen. Na het koelen is het masker klaar en wordt hij verwijderd. Dan knippen ze de ogen en de mond een stukje groter en word het ding naar de CT-scan gebracht. Hier moet Fleur weer gaan liggen en word het masker weer over haar heen geplaatst. Omdat het mm werk is mag ze niet bewegen. Om het bewegen tegen te gaan wordt het masker op 5 plekken aan de tafel "gefixeerd". De positie word bepaald en met een zwarte markeerstift worden de rode laserlijnen definitief op het masker aangebracht. Ze plakken hier en daar nog nog wat loodstickertjes op en dan word de CT-scan echt gemaakt. Al deze gegevens komen uiteindelijk bij onze radioloog, mevrouw Van Rij, op het bureau terecht. Naar aanleiding van deze gegevens stelt zij de rest van de CT-apparaat in. Zij bepaald nu dus exact de grote van het bestralingsgebied.

Nu weer terug naar Fleur. De tranen hield ze met moeite binnen en de angst die we in haar ogen zagen werd bedekt door het kunsstof. Een aantal minuten heeft ze ons niet kunnen zien. Nicole had met haar ene hand haar handje vast en de andere lag op de buik. Fleur heeft ondertussen geleerd om richting haar buik te ademen en dit werkt. De pijndokter zegt dat je dan in de pijn gaat zitten en dat je dan sneller ontspant. Toen het kneden klaar was konden we dus naar de CT-scan. Hier werden we ontvangen door de dames die Fleur toen ook geholpen heeft. Ze kenden haar nog en waren het huilen en krijsen ook niet vergeten. Nee, We hebben toen een goede stempel achter gelaten. Los daarvan ging het vandaag perfect en waren ook binnen 10 minuten klaar.

Eenmaal buiten zijn we als de sodemieter richting Melanie gereden. Dit is een meisje van 12 jaar dat we hebben leren kennen in het Sophia. Zij had een kwaadaardige tumor in haar hoofd en heeft net als Fleur een operatie achter de rug en ook zij heeft een masker gekregen met de 30 bestralingen. Deze had als verassing een zelfgemaakt schilderij met een mooi gedicht.

Ons Fleurtje,

dat meisje is een heel mooi kleurtje.

Een heel mooi kleurtje van de regenboog.

Zo mooi maar zo hoog.

De betekenis van moed en doorzettingsvermogen.

Er zijn veel mensen die jou lief en aardig vinden, dat kan ik je beloven.

Samen met alle mensen om je heen, kan je alles doorstaan.

En meid beloof me dat je voor elke droom zult gaan.

TWEE "KANJERS"

Zo, en nu ga ik met nog 7 anderen vakantie vieren.

Jullie ook veel plezier en tot over een paar dagen.

Joost